Eieren zoeken in Micropia

In Micropia is het elke dag Pasen! Ontelbaar veel soorten leggen eieren of iets dat daar op lijkt. Van enkele enorme exemplaren, tot lompe zakken vol kleine eitjes. Ga mee op eierjacht en ontdek een immense diversiteit aan minuscule (Paas)eieren.

Boeien aan de roeiboot

Het roeipootkreeftje (Cyclops strenuus) roeit met zijn twee lange armen met 5.500 micrometer per seconde door het water. In mensenmaten ruim 16km/u! Tijdens de voortplantingstijd gaat het echter soms wat langzamer. Vrouwtjes hebben dan een aanzienlijke last met zich mee te dragen: twee grote zakken eieren, met 31-66 eieren per zak, hangen als onhandige boeien aan haar roeiboot.

Als een Paashaas met zakken vol eieren, raast moeder roeipootkreeft door het water.

Veilig in mama’s huid

Ook het beerdiertje legt eieren. Maar de ruim 1.000 soorten beerdiertjes doen dat op verschillende manieren. Waar bij veel soorten mannetjes de eieren bevruchten, zijn er soorten waarbij de vrouwtjes eieren leggen met uitsluitend hun eigen genetisch materiaal. Dit wordt parthenogenese genoemd. Door de eieren in haar oude vervelling te leggen, zijn ze veilig voor roofdieren en hebben de pasgeboren beerdierjongen de tijd op kracht te komen voordat ze de wijde microwereld in waggelen.slecht

Moeder beerdier draagt enorme eieren met zich mee, die uiteindelijk in haar oude vervelling uitkomen.

‘Bacterie-eieren’

Bacteriën planten zich niet via eieren voort. Dit doen ze simpelweg door zich in tweeën te delen. Toch maken sommige soorten wel gebruik van een soort eieren om extreme omstandigheden te overleven: endosporen. Wanneer de leefomstandigheden verslechteren, vormen ze een extreem veerkrachtige structuur in hun cel. Dit is een soort slapende dochtercel die omstandigheden zoals sterke UV-straling, hitte en ontsmettingsmiddelen kan overleven.

Met behulp van minuscule sporen, een soort onverwoestbare eieren, zijn bacteriën in staat allerlei extreme omstandigheden te overleven (credits: Xi Chen/Columbia University).

Als paarden van Troje

Nematoden, of rondwormen, zijn de meest voorkomende diertjes op aarde. En dus zijn er heel veel rondwormeieren. De meeste worden in de aarde gelegd, maar de soort Mermis nigrescens legt haar eieren op plantenbladeren. Hier worden ze opgegeten door plantenetende insecten. Eenmaal in het insect, komen de eieren uit en beginnen de larven het insect van binnenuit op te eten.

Rondwormen leggen ontelbaar veel eieren op de meest vreemde plekken.